Prepareermachines
Door: Roos
Blijf op de hoogte en volg Roos
02 Februari 2014 | Oostenrijk, Obertauern
Hoi lieve iedereen,
Vorige week vrijdag had ik mijn langverwachte hereniging met Michelle. Na elke dag bellen om te vragen hoe het geht's en wat de ander heute tag macht was het echt mega leuuuuk om weer even te knuffelen en alles wat we nog niet hadden besproken via de telefoon nu te bespreken. Echt bizar dat wij na 2.5 maand nog steeds elke minuut van de dag gespreksstof hebben. Na een turbulente vlucht gingen we racen vanaf Salzburg airport naar Salzburg bahnhof, maar leider onze trein net gemist. Ik ga dus echt nooit meer klagen over de NS want hier gaat de trein pas 2 (!!!) uur later. In plaats van te vernikkelen op een ijskoud station gingen we even kwijlen in een skishop en na een trein- en busreis waren we EINDELIJK zu hause! Mega warm onthaal door het personeel van het hotel, al die weken investeren heeft zijn vruchten afgeworpen! We zijn ook maatjes met het keukenpersoneel en de kamermeisjes wat echt heel grappig is want dan kun je samen roddelen over je chefs. Zij vertelden ons dat ze waren vergeten onze kamer schoon te maken dus of we daar alsjeblieft niks over wilden zeggen en dat ze dat heeeel snel voor ons in orde zouden maken. Toen we naar onze kamer liepen stonden er dus 4 kamermeisjes bedden op te maken, te stofzuigen en boenen dus wij gingen maar eventjes ergens eten. We wilden natuurlijk ontzettend graag après skiën, maar dat plan bleek niet zo strak te zijn als we dachten. Zo in je gewone kleren is de charme toch veel minder, vooral als iedereen al wel redelijk teut is.
Zaterdag sneeuwde het dus besloten we om er een chill dagje van te maken en hebben we de hele dag grey's anatomy gekeken. Michelle wilde graag après skiën dus aan het einde van de dag onze pyjama ingewisseld voor normale kleren en vort gegangen. Suuuuuuuper leuke avond! Ik was Michelle rond een uurtje of 8 kwijtgeraakt en toen ik om half 3 binnen kwam strompelen zat ze rechtop in haar bed met de mededeling dat ze 'er al bijna een amber alert uit had gegooid!' Entschuldigung, mijn batterij was op. Leuke avond = minder leuke ochtend. Met een vercrackt hoofd op naar de briefing waar ik te horen kreeg dat ik chef kinderland was die week, de enige kinderen die er waren skieden op kinderland. Een ontzettend andere ervaring dan de piste op. Ook wel weer heel erg leuk! Enige nadeel was dat het vorige week echt de ganze tag sneeuwde. Op kinderland staat een soort van rolband waar de kinderen op kunnen staan zodat ze niet naar boven hoeven te lopen. Zoals je je kunt voorstellen zit daar natuurlijk een sensor op die dus elke keer geblokkeerd werd door de sneeuw, dus stond die stomme förderband weer stil. Ik heb de hele week gebezemd en geschaufelt alsof mijn leven er van af hing, zeer goed voor je spieren vertelde mijn lichaam mij aan het eind van elke dag. Daarnaast waren wij deze week ook prepareermachines: elke ochtend met de hand (of eigenlijk met de voet) dat godganze kinderland platstampen, niet mijn favoriete hobby. Elke ochtend ontsnapte er ook een kreun aan onze kelen als we zagen dat het alwéééér sneeuwde.
Daarnaast was ik ook nog overblijfjuf dus de HELE dag met dezelfde kids, mien god. Die kleine kids hebben energie voor 100000 en je moet echt elke minuut van de dag iets bedenken om ze te vermaken. Tijdens het middag eten kwamen elke keer de dolle 10 minuten waarbij ze allemaal door het restaurant gingen rennen en gillen en ik probeerde alles in toom te houden en tegelijkertijd iedereen naar de wc te sturen.
Lievelingetjes van de week waren Hannah en Marin. Hannah vertelde me op de tweede dag dat ze verliefd op me was en wilde de hele tijd knuffelen. Marin is een jongetje dat skifahren echt helemaal niet boeiend vond (en ook niet genoeg kracht in zijn beentjes had om überhaupt te remmen), maar des te leuker vond hij het om lekker te ravotten. Ik heb me echt weer kapot gelachen om bepaalde opmerkingen of gezichtsuitdrukkingen, kleine kindjes zijn soms echt zo heerlijk omdat ze nog zo naïef zijn! Op vrijdag was Marin nog het enige kindje en we hebben de hele middag sneeuwbal- en zwaardgevechten gehouden. Dat eindigde in een heel erg nat skipak die ik kon uitknijpen aan het einde van de dag, maar wel echt een hele leuke tijd gehad met hem! Vrijdag is altijd een beetje een gekke dag omdat je dan weer afscheid neemt van je groepje. Die kinderen zijn de hele week ontzettend gehecht aan je en op vrijdag zeggen ze gewoon doei en dan zijn ze weg. Terwijl ik als volwassen persoon veel meer behoefte heb aan een echt afscheid. Maargoed, misschien ook wel goed dat dat niet zo gebeurd anders werd het allemaal ook veel lastiger.
Ennnnnnnnnnn Tess! Want die kwam woensdagochtend aan! Hoe ontzeeeeeeetttend mega super leuk. Na een lieve begroeting zijn we snel op weg gegaan met haar mama Margot naar de après ski. Op donderdag kwam Tess ook lekker après skiën en toen was er een groep mannen die hadden bedacht dat ze veuve cliquot gingen drinken (en gingen sabreren met een ski). Er zijn sowieso 5 flessen doorheen gegaan (lees rekening van 1000 euro), maargoed je bent maar één keer op vakantie he. Op een gegeven moment knoeide één van die dudes een paar druppels op mij waarop wij ook allemaal een glas kregen om te blijven refillen, lekkooor.
Over bizarre dingen gesproken: go-go girls (including blote borsten). Die zagen we vrijdagavond, hi-la-risch! Helemaal geëscaleerd en pas om 3 uur (omg) thuis. Op zondagochtend kwamen we erachter dat de liften niet gingen wegens wind, dus kon ik niet met Tess gaan skiën maar moesten we gaan koffie drinken en naar de sauna (wat een straf). Nog een heeeeeerlijk maaltje gegeten wat Margot voor ons had klaargemaakt en daarna het grote afscheid. Lieve Tess is weer onderweg naar Nederland!
Vandaag mocht ik weer de piste op met een nieuw groepje kids die al best redelijk kunnen skiën. Er zit alleen één jongetje bij die echt verrrrr achterblijft, maar ik hoorde dus dat die ouders ontzettend veel fooi hadden gegeven vorig jaar, dus die wil ik eigenlijk behouden (wat een gewetenskwestie). Ook wel weer leuk om weer iets oudere kinderen te hebben omdat die wat meer een eigen mening hebben en een grotere mond.
Afsluitend nog een leuke constatering; eindelijk krijgen we waardering voor ons werk! De grote grote baas sprak ons aan op onze goede prestaties en we kregen zelfs wat zelfstandigheid (dat is echt heeeel wat in Oostenrijk). We mochten de prijsuitreiking helemaal zelf doen! (En we hebben het ook goed gedaan, kregen we daarna te horen.) Echt heel erg fijn om positieve (of überhaupt) feedback te krijgen, geeft heeeel veel energie! Maar nu ga ik slapen.
Doei!
Vorige week vrijdag had ik mijn langverwachte hereniging met Michelle. Na elke dag bellen om te vragen hoe het geht's en wat de ander heute tag macht was het echt mega leuuuuk om weer even te knuffelen en alles wat we nog niet hadden besproken via de telefoon nu te bespreken. Echt bizar dat wij na 2.5 maand nog steeds elke minuut van de dag gespreksstof hebben. Na een turbulente vlucht gingen we racen vanaf Salzburg airport naar Salzburg bahnhof, maar leider onze trein net gemist. Ik ga dus echt nooit meer klagen over de NS want hier gaat de trein pas 2 (!!!) uur later. In plaats van te vernikkelen op een ijskoud station gingen we even kwijlen in een skishop en na een trein- en busreis waren we EINDELIJK zu hause! Mega warm onthaal door het personeel van het hotel, al die weken investeren heeft zijn vruchten afgeworpen! We zijn ook maatjes met het keukenpersoneel en de kamermeisjes wat echt heel grappig is want dan kun je samen roddelen over je chefs. Zij vertelden ons dat ze waren vergeten onze kamer schoon te maken dus of we daar alsjeblieft niks over wilden zeggen en dat ze dat heeeel snel voor ons in orde zouden maken. Toen we naar onze kamer liepen stonden er dus 4 kamermeisjes bedden op te maken, te stofzuigen en boenen dus wij gingen maar eventjes ergens eten. We wilden natuurlijk ontzettend graag après skiën, maar dat plan bleek niet zo strak te zijn als we dachten. Zo in je gewone kleren is de charme toch veel minder, vooral als iedereen al wel redelijk teut is.
Zaterdag sneeuwde het dus besloten we om er een chill dagje van te maken en hebben we de hele dag grey's anatomy gekeken. Michelle wilde graag après skiën dus aan het einde van de dag onze pyjama ingewisseld voor normale kleren en vort gegangen. Suuuuuuuper leuke avond! Ik was Michelle rond een uurtje of 8 kwijtgeraakt en toen ik om half 3 binnen kwam strompelen zat ze rechtop in haar bed met de mededeling dat ze 'er al bijna een amber alert uit had gegooid!' Entschuldigung, mijn batterij was op. Leuke avond = minder leuke ochtend. Met een vercrackt hoofd op naar de briefing waar ik te horen kreeg dat ik chef kinderland was die week, de enige kinderen die er waren skieden op kinderland. Een ontzettend andere ervaring dan de piste op. Ook wel weer heel erg leuk! Enige nadeel was dat het vorige week echt de ganze tag sneeuwde. Op kinderland staat een soort van rolband waar de kinderen op kunnen staan zodat ze niet naar boven hoeven te lopen. Zoals je je kunt voorstellen zit daar natuurlijk een sensor op die dus elke keer geblokkeerd werd door de sneeuw, dus stond die stomme förderband weer stil. Ik heb de hele week gebezemd en geschaufelt alsof mijn leven er van af hing, zeer goed voor je spieren vertelde mijn lichaam mij aan het eind van elke dag. Daarnaast waren wij deze week ook prepareermachines: elke ochtend met de hand (of eigenlijk met de voet) dat godganze kinderland platstampen, niet mijn favoriete hobby. Elke ochtend ontsnapte er ook een kreun aan onze kelen als we zagen dat het alwéééér sneeuwde.
Daarnaast was ik ook nog overblijfjuf dus de HELE dag met dezelfde kids, mien god. Die kleine kids hebben energie voor 100000 en je moet echt elke minuut van de dag iets bedenken om ze te vermaken. Tijdens het middag eten kwamen elke keer de dolle 10 minuten waarbij ze allemaal door het restaurant gingen rennen en gillen en ik probeerde alles in toom te houden en tegelijkertijd iedereen naar de wc te sturen.
Lievelingetjes van de week waren Hannah en Marin. Hannah vertelde me op de tweede dag dat ze verliefd op me was en wilde de hele tijd knuffelen. Marin is een jongetje dat skifahren echt helemaal niet boeiend vond (en ook niet genoeg kracht in zijn beentjes had om überhaupt te remmen), maar des te leuker vond hij het om lekker te ravotten. Ik heb me echt weer kapot gelachen om bepaalde opmerkingen of gezichtsuitdrukkingen, kleine kindjes zijn soms echt zo heerlijk omdat ze nog zo naïef zijn! Op vrijdag was Marin nog het enige kindje en we hebben de hele middag sneeuwbal- en zwaardgevechten gehouden. Dat eindigde in een heel erg nat skipak die ik kon uitknijpen aan het einde van de dag, maar wel echt een hele leuke tijd gehad met hem! Vrijdag is altijd een beetje een gekke dag omdat je dan weer afscheid neemt van je groepje. Die kinderen zijn de hele week ontzettend gehecht aan je en op vrijdag zeggen ze gewoon doei en dan zijn ze weg. Terwijl ik als volwassen persoon veel meer behoefte heb aan een echt afscheid. Maargoed, misschien ook wel goed dat dat niet zo gebeurd anders werd het allemaal ook veel lastiger.
Ennnnnnnnnnn Tess! Want die kwam woensdagochtend aan! Hoe ontzeeeeeeetttend mega super leuk. Na een lieve begroeting zijn we snel op weg gegaan met haar mama Margot naar de après ski. Op donderdag kwam Tess ook lekker après skiën en toen was er een groep mannen die hadden bedacht dat ze veuve cliquot gingen drinken (en gingen sabreren met een ski). Er zijn sowieso 5 flessen doorheen gegaan (lees rekening van 1000 euro), maargoed je bent maar één keer op vakantie he. Op een gegeven moment knoeide één van die dudes een paar druppels op mij waarop wij ook allemaal een glas kregen om te blijven refillen, lekkooor.
Over bizarre dingen gesproken: go-go girls (including blote borsten). Die zagen we vrijdagavond, hi-la-risch! Helemaal geëscaleerd en pas om 3 uur (omg) thuis. Op zondagochtend kwamen we erachter dat de liften niet gingen wegens wind, dus kon ik niet met Tess gaan skiën maar moesten we gaan koffie drinken en naar de sauna (wat een straf). Nog een heeeeeerlijk maaltje gegeten wat Margot voor ons had klaargemaakt en daarna het grote afscheid. Lieve Tess is weer onderweg naar Nederland!
Vandaag mocht ik weer de piste op met een nieuw groepje kids die al best redelijk kunnen skiën. Er zit alleen één jongetje bij die echt verrrrr achterblijft, maar ik hoorde dus dat die ouders ontzettend veel fooi hadden gegeven vorig jaar, dus die wil ik eigenlijk behouden (wat een gewetenskwestie). Ook wel weer leuk om weer iets oudere kinderen te hebben omdat die wat meer een eigen mening hebben en een grotere mond.
Afsluitend nog een leuke constatering; eindelijk krijgen we waardering voor ons werk! De grote grote baas sprak ons aan op onze goede prestaties en we kregen zelfs wat zelfstandigheid (dat is echt heeeel wat in Oostenrijk). We mochten de prijsuitreiking helemaal zelf doen! (En we hebben het ook goed gedaan, kregen we daarna te horen.) Echt heel erg fijn om positieve (of überhaupt) feedback te krijgen, geeft heeeel veel energie! Maar nu ga ik slapen.
Doei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
