Promotie

Hallooooo Schatzi´s!

Zoals sommigen al weten heb ik een klein ongelukje gehad. Vorige week maandag was ik de förderband aan het afdekken. Dat gebeurt met een soort van zeil die is opgerold. Dussssssss om af te dekken kun je gewoon dat zeil een schopje geven en dan rolt het uit. Ik was bijna onderaan de förderband en te lui om te bukken, dus schopte ik het laatste stukje zeil ook nog. Nou, dat heb ik geweten. Terwijl mijn ene voet in de lucht hing gleed mijn andere voet ook weg, en ik belandde dus op mijn rug op de förderband. Ik was blij dat er geen kinderen meer waren op kinderland want ik heb echt gegild als een speenvarken. Mijn hemel wat een pijn. Het voelde niet alsof er echt iets mis was, dus ik was het ook niet eens met mijn collegaatjes die per se de pistedienst wilde bellen. Maar rug blijft rug, dus ik lag 5 minuten later op een brancard in een ambulance. Verschrikkelijkste rit uit mijn tijd hier, behalve dat ik pijn had bleef ik maar huilen omdat ik ECHT NIET naar huis wilde. Voor mijn gevoel duurde de rit echt een half uur, maar volgens Michelle waren we (met zwaailichten en al!!) binnen 10 minuten in Radstadt. Daar zei de röntgenmevrouw me na een foto dat ik niks gebroken had, dus ik kreeg diclofenac mee en kon terug naar huis.
De volgende dag heb ik pijnstilling geslikt en ben ik de piste op gegaan want ik moest en zou werken. Alle kinderen het verhaal uitgelegd en zij (en de ouders) waren heel erg lief. Ik had sowieso echt mega lieve kindjes, maar MAN, wat een testosterongehalte zeg!! Alleen maar gevecht en geruzie over wie eerste, tweede en laatste mocht skiën, totdat ze elkaar uiteindelijk gingen slaan met hun skistokken. Ongelofelijk hoe belangrijk kinderen dat vinden, terwijl het echt geen reet uitmaakt. Ik heb de hele week over mijn schouder gezien dat ze elkaar inhaalden, omduwden, aan jassen trokken, uitscholden, en wat allemaal niet meer. Mijn tactiek was om ze het zelf te laten uitzoeken totdat het echt uit de hand liep, dat werkte op zich wel prima. En ik zorgde ervoor dat ze één volgorde aanhielden en degene die eerste was geweest die werd laatste, zodat de tweede dan eerste werd enzovoooorts.
Anekdotes van de week: 1. Ik vertelde tegen mijn groepje dat er vorige week kinderen waren verdwenen in de Geisterbahn en dat alleen hun ski's nog waren gevonden en niemand geloofde het behalve Lily want 'volgens de 10 geboden mag je niet liegen'. Ik denk dat ik naar de hel ga. 2. Mia vroeg of ik ooit echt heel erg hard was gevallen tijdens het skiën. Ik zei haar dat ik zelf nog nooit heel hard ben gevallen, maar dat papa wel een keer was gevallen op zijn borst en daardoor geen adem meer in zijn lijf had. Met ogen zo groot als schoteltjes vroeg ze me 'ist er gestorben?'. Gelukkig niet! 3. David en David vormde een soort van stoel door hun stokken tussen hun benen te doen en er dan op te gaan zitten, zo skieden ze me opeens keihard lachend voorbij tijdens een les. Echt heel erg grappig.
Vrijdag na het afscheid van de kids begonnen Michelle en ik aan de grote schoonmaak omdat er twee nieuwe meisjes in onze kamer zouden komen. Daarbij vonden we een doos schnaps waar we echt ongekend blij mee waren (Michelle ging er zelfs van dansen). De chicks zijn zaterdag aangekomen en aardig, maar een beetje saaiig. Ik weet niet wat er mis met ze is maar onze kamer wordt echt omgetoverd in één of andere sauna, je wordt bijna onwel als je binnenloopt.
Zaterdagochtend niet uitslapen (waar we ons zo op hadden verheugd), maar skilerarentraining om 9 uur. Wat was dat het vroege opstaan waard! Er was nieuwe sneeuw gevallen die nacht en dat lag dus over de vers geprepareerde piste. Ideaal om korte bochten te oefenen, omdat je automatisch wordt afgeremd maar wel een harde ondergrond hebt. Na een uur lang springen waren we wel redelijk kapot, maaaaar toen gingen we de tiefschnee in. Ik heb echt met bibberende beentjes boven gestaan omdat het zo ontzettend steil was soms, maar jezus wat vet! Eerste spoor getrokken 's ochtends vroeg. Ik kreeg wel een mini heart-attack toen er een hele plaat sneeuw onder me weg schoof en een lawinetje veroorzaakt werd, na een tijdje zijn we ook gekapt omdat we ons niet helemaal veilig voelden zonder equipment (en omdat we bang waren voor verdraaide knieën).
Zondag stond ik samen met Michelle en Nathalie op kinderland, in theorie leuk maar in de praktijk viel het tegen. Het was echt heel erg koud en het sneeuwde, dus die kids waren alleen maar aan het huilen. Hoogtepunt van de dag was dat Michelle per ongeluk door de poortjes skiede en ik niet, zodat we niet bij elkaar in de lift kwamen (ja, dat was het hoogtepunt. Kun je nagaan). Daarna hebben we olympische spelen gekeken in het restaurant van het hotel waar we allemaal dingen aangeboden kregen van Bettina (koffie, wijn, eten, geld, mannen) omdat we de website van de skischool hebben vertaald.
Op maandag kreeg ik mijn eerste volwassenen groepje, best wel spannend! Het waren 4 vrouwen en ze waren echt heel erg leuk! Twee daarvan konden al snowboarden en hadden de smaak dus snel te pakken, eentje had een normale leercurve en de laatste had angst. Lekker gevarieerd dus, maar gelukkig vonden ze het allemaal wel heel leuk! De twee natuurtalenten zijn niet meer terug gekomen, maar de andere twee hadden beiden verlengd. De angsthaas was ziek, dus de volgende dag had ik in de ochtend 'privéles' met één van de dames. Het was echt een heel erg schattig vrouwtje, super leuk met haar! Daarna werd ik gebeld voor privéles met een jongen van 25 die nog nooit had geskied. Ook echt heel erg leuk! Mega erg gelachen met en om hem. Eerst geoefend op een mini-helling. Het ging echt best wel prima dus gingen we de piste op. Ging allemaal goed, totdat hij halverwege de piste opeens voorbij me schoot en schijnbaar even vergeten was hoe hij moest remmen. Ik was eerst nog redelijk rustig, totdat ik hem de bomen in zag skiën en daarna stil zag liggen. Ik dacht echt even dat hij dood was, maar gelukkig zei hij me lachend dat hij vond dat ik iets te langzaam ging dus dat hij me maar had ingehaald.
Gister had ik hetzelfde vrouwtje weer, nu had ze werkelijk een privéles bij me geboekt. Echt heel erg leuk om te zien hoe erg zij vooruit is gegaan! Op maandag kon ze nog niks en gister kon ze bijsluiten na de bocht. 's Middags werd ik gebeld dat ik een uurtje les moest geven aan een Turks meisje van 3 die nog nooit geskied had. Ik bereidde me voor op een ramp, aangezien ik én niet met haar kon communiceren, én ze 3 jaar oud was, maar het was echt super leuk! Ze vond het echt geweldig en ze kon het ook heel erg goed! Vandaag heb ik haar ook een uurtje les gegeven en ben daarna met Michelle mee geskied die met haar kids voor het eerst de piste op ging. Er zijn twee Nederlandse meisjes bij op wie ik echt verliefd ben. We gingen net een biertje drinken met hun ouders en het schijnt dat één van de twee ook helemaal weg is van mij, wat echt best wel apart is aangezien ik dus maar 1 dag samen met die kids ben geweest. Ik verheug me heel erg op de aankomende vakantieweken, omdat er dan veel Nederlanders komen. Communiceren met duits-sprekende kinderen is echt geen probleem meer, maar in je eigen taal ben je zo veel meer thuis en kun je een nóg leukere juf zijn voor die kids. Laat die Hollanders maar komen!

Veel liefs