´Skifahren macht doch spaß!´

Lieve iedereen,

Mijn vorige verslag eindigde ik met de aankondiging dat ik het gebied ging verkennen, ik kan jullie vertellen dat dat is gelukt. De eerste dag samen met Alain, maar hij kreeg daarna Privatstunden dus toen ben ik een paar dagen ganz allein de piste op gegaan. Was echt dikke prima want daardoor MOEST ik wel goed opletten. Obertauern ligt in een kom, dus je kan vanuit beneden echt alle richtingen op. Voordeel daarvan is dat je nooit gebruik hoeft te maken van een skibus, nadeel is dat het voor de personen onder ons die nog net weten wat noord en wat zuid is een grote warboel wordt. Mijn inwendige kompas zit echt in drie verschillende richtingen verkeerd, dus ik ben 3 dagen bezig geweest met oriënteren, oriënteren, oriënteren. In elke lift mijn kaartje gepakt en om me heen gekeken of ik alle liften kon plaatsen. Maargoed, het is me gelukt! Ik heb zelf wat routes verkend met alleen maar blauwe pistes die ik ook met kinderen kan fahren. Het was de afgelopen week ook echt enorm lekker weer, dus ik heb ook heel wat uurtjes doorgebracht in de zon met een große Skiwasser.
Die week heb ik samen met Alain een paar keer in het huis van Tomas en Tomas gegeten. Zij zitten bij een andere skischool en zijn in een lerarenhuis geplaatst. Echt enorm gezellig, ook leuke mensen leren kennen. De tweede avond dat ik daar was ging Alain al wat eerder weg, rond een uur of 23 uur besloot ik ook naar huis te gaan. Ik stapte uit de deur en rechts van me zag ik 3 dronken mannen van in de 40 in vol ornaat (skikleding) naar boven strompelen. Ik hoorde naast me een kreetje van een ander meisje dat ook naar buiten stapte waarop ik naar links keek. Seriously, ligt daar gewoon een dude face downwards op de straat. Zijn ski's en stokken naast hem gedumpt. Het bleek dat de 4 bij elkaar hoorden en na een paar schopjes in zijn zij besloot de gast die op de grond lag dat hij toch maar in zijn hotel ging slapen.
Vorige week vrijdag kwamen Michelle en Michella aan. Super leuk om weer een kamergenootje te hebben (Michelle). Helaas kwamen we al wel snel tot de conclusie dat de kamer echt ontzettend mega veel te klein is voor 4 personen (eigenlijk was hij niet eens groot genoeg voor 2 personen).
Vorige week dinsdag hadden we een soort van training van de Berg rettung. Dit was voor alle skischolen en Alain, Michelle en ik gingen in ons Krallinger skipak op weg. Als er een lawine is dan worden alle skileraren opgeroepen om mee te helpen om mensen te zoeken (en redden) die onder de sneeuw liggen. We leerden tijdens deze training dus hoe we mensen moesten zoeken met een Recco systeem, we kregen eerst hulp en we gingen prikken in de sneeuw met een sonde om dingen te vinden onder de sneeuw. Ik heb de helft van de tijd alleen maar de slappe lach gehad met Michelle omdat we die mensen echt totaal niet konden verstaan. Hier in de bergen praten ze 'plat Oostenrijks', wat een beetje lijkt op Russisch.
Inmiddels vind ik Duits echt niet meer moeilijk te verstaan en ik kan ik me ook goed verstaanbaar maken, maar dat Oostenrijks went echt niet. Vooral in de après-ski. Als je zegt tegen mensen dat je skilerares bent gaan ze er direct vanuit dat je vloeiend Duits spreekt en dus ook alle dialecten kan verstaan. In het begin vroeg ik mensen nog netjes of ze wat langzamer wilden praten, ik kwam er al snel achter dat dat ze niet verstaanbaarder maakte. Gevolg is dat ik de helft van de tijd maar lief lach en knik als mensen verhalen tegen me vertellen in de hoop dat ze geen vraag stellen die ik moet beantwoorden. (En ook als ze een vraag stellen en je lief lacht en knikt vinden mensen dat nog leuk, volgens mij interpreteren ze dat alsof je verlegen bent o.i.d.) Het is al meerdere malen voorgekomen dat een paar gasten iets zeiden tegen Michelle waarop die gasten en Michelle gingen lachen. Als ik dan (zonder mijn fake smile van mijn gezicht te vegen) Michelle subtiel vroeg waar het over ging, zei zij (uiteraard ook met een lach op haar gezicht) dat ze geen idee had, maar dat zij lachten dus dat wij dat dan ook maar moesten doen.
Obertauern staat bekend om de live après ski optredens in de bars, de eerste die ik op mijn lijstje kan schrijven in Mickie Krause. Hij is onder andere bekend van 'Schatzi schenk mir ein Foto' en een wat meer recentere hit is 'nur noch Schuhe an'. Ongelofelijk wat dat los maakte bij die Oostenrijkers. Alsof Michael Jackson himself was opgestaan uit de dood en de moonwalk deed. Na een half uur verbaasd te hebben staan kijken kwamen Michelle en ik tot de conclusie dat we misschien wat meer bier moesten drinken. Na zijn optreden deelde hij zelfs handtekeningen uit! (We hebben er één gekregen en op onze kamer opgehangen).
Een paar dagen geleden zijn ook Jamie, Jochem, Bram, Dorien, Christine, en Arjen aangekomen. EN Eva! We zijn met 10 Nederlandse skileraren tijdens de kerstvakantie, super leuk. Eva heeft echt een gigantisch goede invloed op mijn buikspieren, al weer meerdere malen de slappe lach gehad. Voor de kenners onder ons: Eva zei tegen Michelle 'aufschitzen!', dus ik vroeg aan haar of ze dat van me had overgenomen. Bleek dat zij dat woord ook altijd gebruikte! Dat was op zich al heel grappig, dus daar hebben we ongeveer 10 minuten om moeten lachen. Toen was Michelle er klaar mee en zei: 'ik snap echt niet waarom jullie lachen hoor, dat is toch gewoon een normaal woord?' Told you so!
Zaterdag had ik dan ook mijn eerste echte werkdag. Elke dag om 8.30 moeten alle skileraren verzamelen in een ruimte voor een briefing van de chef. Dan wordt de weersvoorspelling verteld en nog wat andere zaken en vertellen de skileraren ook hun plan voor die dag. Daarna vertrekken we met zijn allen om kinderland op te bouwen, waarna we zelf een paar rondjes mogen fahren. Om 9.45 moeten we aanwezig zijn bij onze verzamelplek om de kinderen te ontvangen waarna om 10 uur de les begint die duurt tot 12 uur. Dan is er pauze en het middagblok duurt van 13.30 tot 15.30. Daarna weer naar kinderland om alles af te bouwen en vervolgens naar de skischool om af te melden. Ik begon zaterdag op kinderland, maar er waren een kinderen die al wat ouder waren en daarmee ging ik 's middags de piste op. Echt best wel lastig om alles duidelijk uit te leggen, omdat sommige dingen zo ontzettend vanzelf sprekend zijn. Ik heb deze week ook Mittagsbetreuung (ik ben overblijfjuf), dus echt de hele dag omgeven met kinderen. Echt bizar hoe snel die kinderen aan je hechten. Ze willen naast je zitten in de lift en krijgen ruzie over wie er achter de skilerares mag skiën. Op dag 3 kreeg ik een nieuw meisje van 6 die het ontzettend spannend vond om zonder mama te skiën, ik heb haar aan haar handje meegenomen en samen liedjes gezongen in de lift. Toen we de tweede keer samen in de lift zaten zei ze 'Skifahren macht doch spaß!', dat was wel echt een hoogtepunt in mijn week! Het is zo leuk als je merkt dat je kinderen het naar hun zin hebben en dat ze het oprecht jammer vinden als de les afgelopen is. Ik probeer mijn lessen zo in te delen dat we 's ochtends een paar oefeningen doen waarbij ik de leerlingen ook individueel kan bekijken en 's middags vooral leuke dingen (Bibo Bärenland en omstebeurt skileraar spelen). Ouders vinden het natuurlijk belangrijk dat kinderen veel oefeningen doen om veel te leren, maar ik ben er wel achter gekomen dat plezier maken veel belangrijker is voor een kindje en dat het dan ook veel sneller leert.
Dit klinkt allemaal heel erg didactisch verantwoord, maar ik heb ook nog wel wat momenten gehad deze week waarvan ik wel kan stellen dat ik niet het beste voorbeeld ben. Eva ging een paar dagen geleden met mijn klasje mee met twee nieuwe kinderen. Eén van de meisjes was heel erg bang, maar we besloten het een beetje te negeren in de hoop dat het over ging. We gingen door Bibo Bärenland en ik liet mijn klasje voor mij uit skiën zodat ze eigen tempo konden fahren, het nieuwe meisje ging er achter aan. Ze ging echt best wel prima in een pizzapuntje, totdat ze besloot dat ze te hard ging en dus achterover ging leunen. Zo ver zelfs dat ze uiteindelijk met haar rug op haar ski's lag en maar door bleef skiën. Ze wist apparently niet dat je om te stoppen je ski's moet draaien of jezelf moet laten vallen en haar tempo bleef maar verhogen. Eva en ik stonden er een beetje dommig bij te kijken en zeiden tegen elkaar dat we wel zouden wachten tot ze uiteindelijk tot stilstand zou komen. Na een paar seconden klonk er een gil van pure angst die heel Obertauern denk ik heeft gehoord, Eva en ik keken elkaar aan en konden oprecht niet meer stoppen met lachen. Ik wil niet weten hoe dat er uit heeft gezien voor andere mensen.
Eergister (kerstavond) waren Monique en Yuri van 2Btravel (mijn 'uitzendorganisatie') in Obertauern. We hebben gezellig een paar biertjes met ze gedronken en daarna deelde Eva haar grote droom om een keer met een pistebully mee te rijden. Monique's reactie was: 'waarom vraag je dat dan niet gewoon?' Nou dat hoefde ze geen twee keer te zeggen. Eva en ik keken elkaar 1 seconde aan en sjeesden toen de kroeg uit, de berg op. We zijn echt 200 m omhoog gelopen op de piste en hebben ons haar ervoor los moeten gooien, maar het is gelukt! Zo enorm vet om in zo'n bully te rijden, wij waren echt twee kindjes in een snoepwinkel. Sowieso ga ik dat dit seizoen nog een keer doen.
Vandaag was er storm op de berg. Vanmorgen was het überhaupt nog de vraag of de liften open zouden gaan omdat er windkracht 9 was, maar uiteindelijk ging Edelweiss open. Alle klasjes dus op 1 piste vandaag, bij 1 lift, drukte van jewelste. Het ging ook nog mega hard sneeuwen (yes!), wel een beetje zielig voor die kindjes. Maar gelukkig heb ik een megastoer klasje en ik heb het zelf ook echt geen moment koud gehad, je werkt je echt in het zweet met zo'n klasje. Het sneeuwt nog steeds, dus morgen hopelijk mooooie piste's. Morgen is de laatste dag met mijn klasje, dus dan hebben we de slalom wedrennen met 's middags de Siegerehrung. Daarna lekker stappen want zaterdag zijn we vrij!

Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag dikke kus!